2- يوشين كان آيكيدو

یوشین کان آیکیدو شباهت بیشتری به تکنیک های بودو قبل از جنگ را دارد که توسط استاد وشیبا آموزش داده شد و از نظر کلی شبیه تر به آیکی جوجوتسو میباشد.

 گازو شیودا این سبک را به این دلیل ابداع کرد تا در اجرای تکنیک ها قوی تر باشد.

تکنیک ها شامل حملات پایه ای و اولیه می باشند که با فشار یا پرتاب همراه می باشند.

تکنیک ها به 2 گروه ایچی (شماره 1) و نی(شماره 2) تقسیم بندی می شوند. تکنیک های ایچی (شماره 1) به صورت خارج شدن انرژی از بدن شما و کشیدن آن توسط اوکه انجام میشود و تکنیک های نی(شماره 2) به صورت دریافت انرژی به سمت شما صورت می گیرد. 

تکنیک ها

 یوشین کای آیکیدو از 150 تکنيک تشکیل شده است که به طور متوالی اجرا می شود. در یوشین کان آیکیدو از برخورد و فشار دوری می شود وبه جای آن تمرکز بر روی دفاع شخصی می باشد.

در یوشین کان آیکیدو، علاوه بر تمرکز روی فاصله، زمان و تعادل، بیشتر روی حرکات پایه ای و حالت بدن(مشترك كليه شاخه هاي آيكيدو) تأکید می شود. همچنین در یوشین کان آیکیدو، به حالت پاها و باسن (کامای) توجه زیادی می شود. تمرین کننده های یوشین کان آیکیدو به صورتی می ایستند که شانه ها به صورت دایره ای با باسن به سمت جلو بوده و پای جلو به سمت عقب بوده و پای عقب 90 درجه به سمت پای جلو می باشد. علاوه بر کامای، 6 Kihon Dosa (حرکات پایه ای) وجود دارند که جزو 150 تکنیک های مرکزی می باشند.  شاگردان یوشینکای آیکیدو یاد می گیرند که چطور حالت ایستادن خود را در موقعیتی قوی قرار دهند.

 سازمان یوشین کان آیکیدو

در سال 1990 استاد گازو شیودا فدراسیون یوشین کان آیکیدو را پایه گذاری کردند.

 (IYAF  یا  International Yoshinkan Aikido federation)  .

هم اکنون فدراسون یوشین کان آیکیدو ژاپن و فدراسیون جهانی یوشین کان آیکیدو توسط یاسوهیسا شیودا فرزند بنیانگذار اداره میشود. دفتر مرکزی آن در محله شین جو کو کو در توکیو قرار دارد.

3- كي آيكيدو

كي آیکیدو يا (شین شین تویتسو آیکیدو) توسط استاد كوئچي توهه در سال  (1974) بنیان گذاری شد. شاخه ای از آیکیدو که علاوه بر تکنیک های آی کی دو به صورت قوی و نرم، بر تقویت نیرو کی، درمان با نیروی کی، اصول مختلف و کار برد آن چه در تمرین ها و چه در زندگی روزمره، آرامش فکر و تمرکز و...تاکید دارد که عده ای آنرا آیکیدوی واقعی می دانند زیرا بر 3 اصل آیکیدو یعنی آی+کی+دو جداگانه و مفصل تمرکز دارد. دلیل دیگر وجود استاد توهه است.

4- توميكي آيكيدو

 در پاييز سال 1926 کنجي توميکي توسط دوستش هيده تارو نيشيمورا (Hidetaro nishimura) در شهر توکيو با موريهي وشيبا آشنا شد.

 توميکي ناگهان تحت تاثير تکنيک هاي آيکيدوي وشيبا قرار گرفت و شيفته آن ها شد، تکنيک هايي که با تکنيک هاي جودو متفاوت بود] کنجي توميکي شاگرد ارشد جيگارو کانو بنيانگذار جودو بود ولي تاثيري عميق بر توميکي گذاشته بود.

پس بعد از آن هر روز با بردار کوچکترش - کنسابورو (kensaburo)-  به دوجوي وشيبا در گوتاندا (gotanda)  رفت و به آموختن فنون وشيبا مشغول شد.

 در تابستان سال 1927 توميکي به آيابه (Ayabe) رفت، زيرا وشيبا به آنجا نقل مکان کرده بود. توميکي در آنجا به مدت يک ماه با وشيبا تمرين کرد. در اين زمان وشيبا با وي در رابطه با استادش سوکاکو تاکدا (Sokaku Takeda) موسس "دايتو ريو آيکي جوتسو" صحبت کرد. توميکي که يک هنر جوي تحصيل کرده بود، شروع به مطالعه کتاب مذهبي اموتو (Omoto) کرد. ( اعتقاد وشيبا در آن زمان). پس از بازگشت به توکيو، توميکي توانست با افتخار جاي اوچيرو اينو (Yoichiro Inoue) دستيار تمرين (uke) را بگيرد.

 بعد از مدتي توميکي معلم يک دبيرستان در شهر زادگاهش شد و تمرين آيکيدو را گهگاهي در طول تعطيلات انجام مي داد. در سال 1934 او از شغلش کناره گرفت و به توکيو بازگشت، جايي که در آنجا خانه اي به فاصله يک دقيقه از دوجوي وشيبا  ( کوبوکان  kobukan) گرفته بود و در آنجا با جديت به فرا گرفتن آيکيدو ادامه داد.

 در همان سال او يکي از صاحب منصبان ارتش ژاپن شد و با اجازه وشيبا به عنوان آموزگار سبک آيکي جوتسوي وي به مانچوکو(Manchukuo) رفت. تکنيک هاي وي مشتاقانه توسط رييس صاحب منصبان، هيد کي توجو (Hideki tojo) مورد تمجيد قرار گرفت.

 در ماه مارچ سال 1937 به مدرس موسسه دايدو (Daido) که در مانچوکو تاسيس شده بود، منصوب شد. تقريبا يک سال بعد يعني در بهار سال 1938 به دانشگاه تازه تاسيس کنکوکو(Kenkoku) منتقل شد و به عنوان مدرس درس جديدي در آيکي بودو (اين نام در آن موقع توسط اوشيبا روي آيکي جوتسو گذاشته شده بود) منصوب شد.

 در اين دوره توميکي پيشرفت زيادي در تحقيقاتش به دست آورد و کتاب ها و مقالات گوناگوني مانند کتاب "آينده راه نرمي و طريقت آي کي (The future of judo and aikibudo)" را نوشت.

 کتاب فوق که در سال 1937 نوشته شده بود اهميت راه نرمي و طريقت هنر رزمي آيکي بودو را شرح مي داد. او با نوشتن کتاب اين کتاب توانست شناخت و حمايت بسياري از رزمي کاران مانند جيرو نانگو(Jiro Nango) دومين رييس کودوکان(Kodokan) را به دست آورد.

 با تلاش هاي شاگرد مورد علاقه وشيبا- پروفسور کنجي توميکي- آيکي بودوي وشيبا به يک طريقت رزمي قابل آموزش به همگان تبد يل شد.

بين سال هاي 1940 و 1942 وشيبا از مانچوکو ديدن کرد و از نمايش آيکي بودو در آنجا لذت زيادي برد. در سال 1940 وشيبا سيستم طبقه بندي کمربندي آيکي بودو را بنا نهاد و توميکي را به عنوان اولين دان 8 خود انتخاب کرد.