ساخت شمشیر سامورایی و مواد به کار رفته در آن :
شمشیر سامورایی ساخته شده از سنگ تاماهاگانی بوده است .
تاماهاگانی سنگ آهنی است که می شود به وسیله ان شمشیر سامورایی فولادی ساخت که قدرت این فولاد 50 برابر فولاد معمولی میباشد که از یک نوع ماسه سنگ می باشد .
این نوع ماسه سنگ دو نوع است :
1- ماسا : که دارای ناخالصی بسیار کم و با کیفیت بسیار بالا بوده که بهترین شمشیر سامورایی را می توان از ان ساخت . ان را با اسیدی مثل " نمیگم " ترکیب می کردند و همچنین با سنگ گرانیت و یا سنگ طاق یا میکا یا شیشه معدنی ترکیب میکنند .
2- آکومی : دارای مقدار کمی ناخالصی بوده و نسبت به ماسا کیفیت خیلی کمی دارد چون منشا سنگهای نمکی و شور بوده و در ان سنگهای اتش فشانی هم دیده شده . کار با این سنگ راحت است و زود گداخته میشود و به راحتی میتوان این سنگ را پیدا کرد . که در لوله های تفنگ و توپ هم به کار می رفت.
نحوه ساخت تاماهاگانی را عده ای خیلی خیلی کم از اهنگران ژاپنی می دانند.تاماهاگانی را در یک مجرای لوله ای شکل از جنس فولاد که در ان خاک رس میر یزند و سنگ را درون ان قرار می دهند . سپس ان را حرارت می دهند تا درجه حرارت 1000 سلسیوس انها را تا 72 یا 36 ساعت به گداختن ادامه میدهند البته به طور مداوم در مرحله بعد با ذغال چوب برای سختی بیشتر مخلوط میکنند .
یک تاماهاگانی خوب باید با یک درصد کربن خالص یا زغال سنگ خالص مخلوص شود و نباید از 1.5 درصد بیشتر شود .
تقسیم بندی بر پایه سبک رزمی مدرسه سامورایی:
مدرسه سوشو / مدرسه یاماتو / بیزن / یاماشیرو / مینو و مدرسه واکیمونو که هر کدام در استان هایی به همین نام متمرکز بودند و به خاطر خواص منحصر به فرد شمشیر های خود مشهور بودند .
برای مثال شمشیر هایی که در استان مینو ساخته می شدند به خاطر قدرت بسیار بالای برندگی و یا شمشیر های استان یاماتو به خاطر خسته نشدن دست و سبک بودن شمشیر معروف بودند . همچنین هر یک از این مدارس امضاء مخصوص مدرسه خود را بر روی شمشیرهایشان حک میکردند .
تقسیم بندی بر پایه سیر و زمان ساخت آن:
تا قبل از 978 میلادی ک در این سال ها شمشیر های " چوکاتو " و یا " جوکوتو " که دارای تیغه ای صاف و شکل های غیر معمول و عجیب بودند رواج بسیار داشتند .
از 978 تا 1597 میلادی : در این سال ها شمشیرهای موسوم به " کوتو " متداول گشت .
در این دوره تاریخی هنر شمشیر سازی ژاپن به شکوفایی قابل توجهی رسید .
گونه های اولیه " کوتو " شکل های نامناسبی داشتند به طوری که دسته های شمشیر شکلی منحنی وار داشت .
این شمشیر ها همچنین در ابتدا در دست کمی سنگین بودند ولی بعدها اشکالاتشان بهبود قابل توجهی یافت و تغیراتی اساسی در شکل کوتو ها ایجاد شد .
از 1597 تا 1760 میلادی : در این سال ها شمشیرهای موسوم به " شینتو" که به زبان ژاپنی به معنای " شمشیر جدید " بود متداول گشت .
اما از لحاظ کیفیت این شمشیر ها در مقام پائین تری نسبت به شمشیر های "کوتو" قرار داشتند و سامورایی های متمول همچنان از شمشیر های استفاده می کردند .
از 1760 تا 1876 میلادی : در این سال ها نوع جدید و بهبود یافته شمشیر های کوتو طراحی و ساخته شد که اصولا شین شینتو یا شمشیر های جدید جدید نام گرفتند .
این شمشیرها از شمشیر های شینتو کیفیتی بالاتر داشتند اما همچنان شمشیر های کوتو حرف اول را میزدند
از 1876 تا امروز : بعد از وضع قانون هایتوره ای که حمل سلاح و شمشیر در میادین شهر را ممنوع می کرد .
تیغه هایی که به صورت کارخانه ای ساخته می شدند را به صورتی استهزا امیز گانتو نامیدند . گانتو ها که بیشتر به شمشیر های سواره نظام کشور های فرانسه و انگلیس شبیه بودند تا کتاناها ( اگر چه " گانتو " ها شکل شمشیر های کتانا را نیز تا حد زیادی حفظ می کردند ) اندازه ای کوتاه تر از شمشیر های شینتو و شین شینتو داشتند
نام چند تن از معروف‌ترین سازندگان کتانا :
آمار
وب سایت: