موریهی وشیبا بنیانگذار ای کی دو همیشه تاکید می کرد انهایی که به تعلیم ای کی دو می پردازند ، اگر شمشیری در دست می گیرند باید بر پایه حرکات شمشیر ای کی دو حرکت کنند و اگر چوبی در دست دارند بر پایه حرکات چوب ای کی دو باشد.
شمشیر یا چوب باید بخشی از بدن باشد ، بنابراین اگر انها در دستان شما چون موجود زنده نباشند ای کی دو را به درستی نیاموخته اید.

نحوه ی تمرینات ای کی دو مشابه شمشیر بازی است ، در شمشیر بازی از ابتدا تا انتهای نبرد همواره فاصله ای در حدود 2 متر بین دو حریف وجود دارد ، در ای کی دو هرچند شما شمشیری به دست نمی گیرید اما به محض این که حریف شما در فاصله ای مناسب از شما قرار گرفت او را زیر نظر می گیرید ، گرفتن شمشیر در ای کی دو بر اساس قرار دادن بدن در وضعیتی مایل و رو به جلو است که البته نحوه ی ایستادن در کن دوی(شمشیر بازی به طریق ژاپن) مدرن ژاپن تا حدی متفاوت است.

وشیبا انواع مختلف بودو(راه رزمی" اصطلاحی است که برای تمام روشهای هنرهای رزمی ژاپن استفاده می شود. مانند ای کی دو - کاراته - کن دو - جودو و غیره " ) را اموخته بود و طبیعی است که انها را برای فنون ای کی دو تطبیق داده باشد ، اما از انجا که وی چیزی فراتر از انها را در نظر داشت ، اساس و پایه ای کی دو ، با دیگر هنرهای رزمی متفاوت است.

معمولا این اشتباه مطرح می شود که اموزش ای کی دو را اموزش تعدادی کاتا(فرم ، حرکت های از پیش تعیین شده) می دانند.
اما تنوع فنون ای کی دو بیش از ان است که چنین باشد.

اگر تنها به شکل و قالب ای کی دو توجه شود نمی توان به اصل و نهایت ای کی دو رسید ((حرکت طبیعت ، حرکت خود ما است)) به هین دلیل وشیبا گفته است هیچ فرم و استیلی در ای کی دو وجود ندارد.

((البته غیر از ای کی دو دوی تومیکی)) حرکات ای کی دو همان حرکت طبیعت است که رازش بسیار پیچیده و نامتناعی است ، بنابراین هنرهای رزمی دیگر که تنها به فرم و شکل تکیه دارند بسیار متفاوت است.

وقتی از واژه ی فرم استفاده می کنیم به این معنی است که فنون ای کی دو رشته ای بی پایان از اشکال و حالات روحی می باانها بقدری با یکدیگر وحدت دارند که نمی توان به سادگی انها را از یکدیگر جدا نمود و این در ورای معنای معمول(فرم) می باشد بنابراین فنون ای کی دو با فنون کاراته ، کندو و جودو تفاوت دارند اما روح ان با روح دیگر هنرهای رزمی در تناسب است.